نگاهت...

وقتی میخوابی انقدر دلتنگ نگاهت میشوم که انگار دوریست چشمهایم بسته بوده وبر دیدگانت نگاهی نیانداخته...

وقتی میخوابی دلتنگ لبخندهای شیرینت میشوم که ازعمق جانت بیرون می آیند بی کلک بی ریا بی نقش

وقتی میخوابی دلتنگ لهجه ی کودکی ات میشوم ، لهجه ای که با تمام لهجه های دنیا فرق میکند متفاوت است وشیرین و بی تملق...

چقدر شیرینی

چقدر پاکی

چقدر مهربانی

چقدر معصومی

درست مثله فرشته ای که کوله بارش را به زمین آورده است...

کوچکم

نفسهایت بوی بهشت می دهد....  ودست هایت  لبریز است از نقش های گل های بهشتی

بخند وبا خنده های شیرینت عشق را به قلب ما ببخش.... بخند وبا معجزه ی نگاهت زندگی را در روزمرگیهای ذهنمان به جریان بیانداز

دوستت داریم فرشته ی بی ریا